3. ETAPPE RITSEM-ABISKO
Når det blåser i nord..
Kommer det nye tider med smaken av vinter. Over natten gikk vi fra over 20 grader i skyggen til effektive 20 grader kaldere i vinden fra iskalde sibir. Herlig å kunne leve i ordentlige temperaturer uten mygg igjen tenkte vi.
vestavind.
Teltet er bardunert med steiner hele veiem rundt. Nettene har begynt å bli mørke igjen, og mens vi ligger i halvmørket tømmes plitselig himmelen over oss. Vannet fosser ned. Ved siden av meg i soveposen jubles det. -Jeg er så vanvittig glad for å akkurat ha vært på do og dermed kan vente en god stund innen jeg må ut igjen! Lite skal til for å være lykkelig og glad i et telt.
mer vind.
Når skyene blir blest litt fra hverandre vises hvite tegninger mot svart fjell. Overnaturlig hvitt mot umenneskelig kald svart. Også i luften rundt oss hvirvler det i hvitt fra tid til annen. Det var kanskje ikke så allerverst med 20 grader og mygg likevell? Det er trossalt fortsatt overgangen august-september.
østavind.
Det verste vestaværet er akkurat vell overstått da vinden snur og sender de samme uværsskyene tilbake. Dalene er smale med bratte fjellsider som dukker frem for så å drukne i skyerer igjen som et ustanselig dukketeater mens skyene blir vrengt ennå engang for det de måtte ha igjen av sludd og klat vann. Hvor mye vann tåler et menneske tro?
hard vind.
Men vi merker lite til den idag. Trærne tar imot det meste. Bak oss ligger en hvit og eventyrlig verden full av gode minner trass alt. Skydekket letter og solen titter frem mens vi hopper sund isen som har lagt seg på sølepyttene i løpet av natten mens vi tenker på alt det flotte vi går i møte nå som sommeren er forbi.
Vertaling:
SvarSlettAls de wind uit het noorden komt:
Begint er een nieuwe periode die smaakt naar winter. Van de ene op de andere dag ging de temperatuur van +20 in de schaduuw naar 20 graden minder bij een ijskoude Siberische wind. Heerlijk, gewone temperaturen en geen muggen!
westenwind:
De tent is rondom verstevigd met stenen. De nachten worden weer donker. Liggend in het halfdonker, is er een wolkbreuk boven ons. De regen hoosd. Vanuit de slaapzak naast mij komt een jubelkreet: wat ben ik blij dat ik net naar de wc ben geweest, nu kan ik voorlopig binnen blijven! Waar men al niet blij mee kan zijn, in een tent.
meer wind:
De wolken, die wat uit elkaar worden geblazen, vormen witte figuren tegen de zwarte bergen. Bovennatuurlijk wit tegen onmenselijk koud zwart. Rondom ons dwarrelt er af en toe wat wit. Het was wellicht toch niet zo gek met +20 en muggen.
oostenwind:
Het ergste uit het westen is nog maar net voorbij of de wind draait en stuurt die zelfde wolken terug. De dalen zijn smal met hoge bergwanden die opnieuw schuil gaan achter de wolken die hun poppenkastspel opvoeren en nogmaals uitgeknepen worden om wat ze nog aan natte sneeuw en koud water in zich hebben te laten vallen.
Hoeveel water kan een mens verdragen?
harde wind:
Wij merken er weinig van. De bomen houden het meeste tegen. Achter ons ligt een witte sprookjesachtege wereld vol goede herinneringen, ondanks alles. Het wolkendak breekt, de zon komt tevoorschijn en wij trappen het ijs kapot dat zich in de loop van de nacht gevormd heeft en denken aan al het moois dat ons te wachten staat nu de zomer voorbij is.