Det var litt tidlig, litt ufrivillig, og litt mye is iforhold til vann,
MEN hun var den første av oss i vannet i år!
Den så liten og uskyldig ut. Det hadde vært den første natten der det igjen var så kaldt at det var dannet is og skare over det hele. Det gulbrunet på bilde over er myris. Anne ante fred og igen fare og Kim stod oppmyntrende i bakgrunn med kameraet klart, kanskje han håpet på at freden var skjør?
Ut av intet kom det plutselig et drøn, etterfulgt av noen som minnet om det å skyle ned i do. Isen had gitt etter og samtidlig løsnet en propp som hadde fungert som mini demning. Klissblaute sko ble fort et faktum, nå gjalt det å minnimere skaden og skynte seg opp av bekken, noe som førte direkte til problem nr to. Det fantes ennå et lag med is under den første isen som man nå ikke så spor av lenger, og den helte svakt ned mot vannføringen. Sistnevnte hadde ikke Anne sett i farten, men vi kan love for hun fikk tatt seg en nøye titt på den innen hun var ferdig på plassen.
Kim, som heiet og knipset det beste han hadde lært under hele seansen, ble plutselig litt mer stille og alvorlig da det nærmet seg hans tur. Det ble fort bestemt at pulken og sekken godt kunne vente med vårreingjøringen inntil slutten av turen, men hva med han? Han pinglet ut og påstod at han godt kunne vente med et bad til vi passerte fjellstasjonen litt lengre nede samtidlig som det med å bade ute kun var noe han bedrev i isfrie vann og temperaturer over 10 pluss..
Vertaling:
SvarSlettAnne's eerste voorjaarsduik.
Het was wat vroeg, niet geheel vrijwillig en met een beetje veel ijs in verhouding tot water, MAAR zij was als eerste van ons beiden in het water dit jaar.
Het zag er zo klein en onschuldig uit. Het was voor het eerst weer zo koud geweest, 's nachts, dat er overal een laagje ijs of sneeuwkoek lag. Het geelbruine op de foto is moerasijs. Anne was zich van geen enkel kwaad bewust en Kim stond aanmoedigend met de kamera klaar, wellicht hoopte hij dat het pad breekbaar zou zijn?
Uit het niets kwam er plotseling een gedreun, gevolgd door iets dat deed denken aan het doorspoelen van het toilet. Het ijs brak en tegelijkertijd kwam er een prop los die als mini dam had gewerkt. Kletsnatte voeten was al gauw een feit, nu gold de schade zo veel mogelijk te beperken door zo gauw mogelijk uit de beek te komen, wat tot probleem nr.2 leidde. Er bevond zich nog een laag ijs onder het eerste, waar al geen spoor meer van te zien was, en die helde licht naar de wateraanvoer. Dit laatste had Anne in de gauwigheid niet gezien, maar geloof maar dat ze het van dichtbij heeft kunen bekijken voordat ze weer op de been was.
Kim die had staan aanmoedigen en knippen tijdens het hele gedoe, werd in eens wat stiller en serieuser toen het zijn beurt was. We stelden vast dat de rugzak en de slee wel konden wachten met een schoonmaakbeurt tot na onze tocht, maar wat te doen met Kim? Hij durfde eigenlijk niet en beweerde dat hij wel kon wachten met een bad tot bij de volgende hut, iets verder op, en een buitenbad nemen deed hij liever in ijsvrij water en bij temperaturen van boven de 10 graden...