fredag 29. oktober 2010
I reinens fotspor
I skrivende stund er vi akkurat ferdig med det som kan kalles en ferie inn i ferien. Vi har tatt oss et ordentlig pust i bakken og ikke gjort stort annet enn å ligge å late seg enten i teltet fordypt i en bok eller forran bålet druktnet i tanker og hynotisert av dens flammer. Innimellom har vi flyttet en km eller fem på oss, noe som kunne se ut til å bli en litt ambisiøst med nysnø tvers gjennom skogen. Heldigvis er vi i siviliserte strøk her i nærheten av Karasjok. Her holder det en velorganisert reinsflokk til. Flokken gamper litt bortover, spiser litt, rusler litt mere. Det kunne hende noen av individene rynket litt på nesen og så skeptisk opp når vi kom sullende forbi i deres fine nyopptrukede sti. Men en stor trussel var vi aldri, selv om noen av de store oksene med kjempe gevir kunne se en ekstra gang på oss for å understreke"dere holder dere langt unna mine kvinnfolk".
"Ferien" vår bestod i mye av det samme som reinen bedriver in tid med. Loffe litt mellom forskjellige steder i skogen, spise mye og skulle det komme en rein, elg eller fugel fobi så vi skeptiske på dem i en liten stund og forventet å få være på vårt lille hemmlige sted i fred og ro. Dette viste seg å være leve regel nr 1 i disse traktene. Vi har i alle fall hatt glade og rolige dager. Det er med fulladet batteri at vi legger de siste forberedelser for veien vidre, utålmodig etter å endelig se hva de nordligste delene av Finnland har å by på.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Vertaling:
SvarSlettIN HET VOETSPOOR VAN DE RENDIEREN.
Nu we dit schrijven hebben we net een kleine vakantie in onze vakantie achter de rug. We hebben niets anders gedaan dan lui liggend, of wel in de tent verdiept in een boek, dan wel bij een vuur verzonken in gedachten en gehypnotiseerd door de vlammen. Tussen door hebben we ons een km of 5 verplaatst, wat een beetje ambitieus zou kunnen zijn met verse sneeuw dwars door de bossen. Ware het niet dat we ons in een gesiviliseerd gebied vlakbij Karasjok bevonden. Hier bevindt zich een goed georganiseerde kudde rendieren. De kudde trekt wat rond, graast wat en schuiffelt verder. Het kon gebeuren dat een enkeling verbaasd opkeek als wij voorbij keutelden op hun mooie, vers opgetrokken paden. Maar een bedrijging waren we nooit, ook al konden sommige stieren met enorme geweien nog eens naar ons opkijken om te zeggen "jullie blijven toch wel uit de buurt van ons vrouwvolk".
Vervolg vertaling:
SvarSlettOnze vakantie leek veel op het leven van de rendieren. Wat rond scharrelen in het bos, veel eten en kwam er een rendier, eland of vogel voorbij dan keken we wat sceptisch naar ze en gingen er van uit dat we met rust gelaten zouden worden op onze kleine geheime plaats. Dit bleek levensregel nr.1 te zijn in deze contreien.
We hebben fijne en rustige dagen gehad. Met nieuwe energie treffen we de laatste voorbereidingen om verder te trekken, vol verwachting naar wat de noordelijkste delen van Finland te bieden hebben.